Afgelopen weekend heb ik een cursus 'omgaan met rouw en verlies bij kinderen' gevolgd.
Bij rouw en verlies denken we snel aan het verlies van een dierbare door overlijden maar voor kinderen gaat het om meer type gebeurtenissen die impact hebben op hun leven.
Denk bijvoorbeeld ook aan thema's waarbij een kind het moeilijk heeft, zoals bij pesten, een verhuizing, scheiding of adoptie.
Een kind gaat heel anders om met emoties in dergelijke situaties dan een volwassene.
Kinderen rouwen of verwerken in kortere pozen: het is als een ui waarvan je de schilletjes 1 voor 1 afpelt. Kinderen schakelen sneller tussen verschillende emoties als angst, boosheid en verdriet. Soms zie je zelfs gedrag dat voor ons als volwassene niet lijkt op rouwen en reageren kinderen alsof er niets aan de hand is.
Een jong kind kan misschien nog niet zo goed onder woorden brengen wat het voelt.
Ga jezelf maar eens na hoe het zou voelen om niet uit te kunnen leggen hoe je je voelt en alleen jezelf in gedrag te kunnen uiten. Dat voelt frustrerend en belemmerend.
Deze frustratie zie je vaak in het gedrag van het kind terug.
Je kunt bij een aantstaande verandering al vroeg beginnen als kindercoach met de eerste schilletjes af te pellen (denk bijvoorbeeld aan spanning bij een aanstaande verhuizing) zonder te wachten dat dit 'life event' achter de rug is. Des te minder schilletjes er nog zijn, des te gemakkelijker gaat het afpellen. Logisch toch?
Kinderen zijn flexibel en hebben soms de tijd nodig om de balans terug te vinden.
Verlies en tegenslag raakt kinderen in het hart. In datzelfde hart ligt ook de sleutel tot de kracht om door te gaan. In stapjes. Schilletje voor schilletje.
Reactie plaatsen
Reacties